Αρχική ΕΛΛΑΔΑ Η αλήθεια για την αστυνομία

Η αλήθεια για την αστυνομία

1777
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

Είναι αδύνατον να ζει κάποιος στην Ελλάδα και να μη γνωρίζει πως οι θεωρίες συνωμοσίας είναι το αγαπημένο μας χόμπι. Για παράδειγμα, η  σύλληψη Ξηρού αποδίδεται σε προεκλογικές σκοπιμότητες. Αναρωτιέμαι πόσοι γνωρίζουν ότι αυτού του είδους οι επιχειρήσεις βασίζονται σε παρακολουθήσεις και λεπτομερή σχεδιασμό που κρατά μήνες ολόκληρους. Ακόμα και αν ήθελε κάποιος να παίξει τέτοια παιχνίδια, είναι εξ ορισμού αδύνατον…

Ένα Κράτος είναι τόσο σοβαρό όσο οι Θεσμοί του. Διότι αυτοί αποτελούν θεμέλιο της ομαλής του λειτουργίας καθώς και δικλίδα ασφαλείας για την αποτελεσματική προστασία των πολιτών από κάθε είδους αυθαιρεσία.

Σε καμία σοβαρή χώρα, δε μπορεί η λειτουργία των θεσμών να αποτελεί πεδίο προεκλογικής αντιπαράθεσης. Ευτυχώς, ακόμα και σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς, οι θεσμοί κάνουν την δουλειά τους όπως πρέπει. Αυτό αποτελεί δημοκρατική κατάσταση και πρέπει να την διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού.

Ως επιστήμων αλλά και ως πολίτης θεωρώ αυτή τη συζήτηση που γίνεται για την λειτουργία της Αστυνομίας ιδιαιτέρως επικίνδυνη. Ως εκ τούτου, επιθυμώ να ξεκαθαρίσω το τοπίο αναφέροντας μερικές αλήθειες.

Αλήθεια πρώτη: Τα περί αφοπλισμού της Αστυνομίας ανήκουν στα πλαίσια νοσηρής φαντασίας.  Το παγκόσμιο περιβάλλον ασφάλειας είναι πλέον τόσο σύνθετο ώστε κάτι τέτοιο ακούγεται κωμικό. Η επίκληση του παραδείγματος της Αγγλίας είναι λανθασμένη. Εδώ και χρόνια, το Βρετανικό μοντέλο αστυνόμευσης έχει αλλάξει και τα ένοπλα τμήματα κυριαρχούν. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις αστυνομικών που κυκλοφορούν άοπλοι (κυρίως σε μικρές πόλεις και χωριά) όπου λόγω της ομοιογένειας και του μικρού πληθυσμού, η επίκληση και μόνο της αστυνομικής ιδιότητος αρκεί για να επέλθει η συμμόρφωση. Τα περίπλοκα προβλήματα εγκληματικότητας και αστυνόμευσης που αντιμετωπίζει η χώρας μας δεν επιτρέπουν καν σκέψεις για ένα μοντέλο αστυνόμευσης που δεν ισχύει πουθενά. Η αποτρεπτική δύναμη της αστυνομικής οπλοφορίας είναι παγκοσμίως παραδεκτή.

Αλήθεια δεύτερη: Οι μονάδες αποκατάστασης τάξης, τα γνωστά σε όλους μας
ΜΑΤ (που επισήμως ονομάζονται ΥΕΤ-υποδιεύθυνση αποκατάστασης τάξης) υφίστανται ως τμήμα της Αστυνομίας σε ΟΛΕΣ τις χώρες που διαθέτουν Αστυνομικό Σώμα, προηγμένες ή μη!  Οι έκρυθμες καταστάσεις στις οποίες καλούνται να επέμβουν, υπάρχουν σε όλα τα καθεστώτα απανταχού της οικουμένης. Με ξεχνάμε ότι βασική αποστολή της ΕΛ.ΑΣ. είναι η προστασίας της περιουσίας, δημόσιας και ιδιωτικής. Γι αυτό και, ως θεσμός του Κράτους, η Αστυνομία έχει το μονοπώλιο της  νόμιμης βίας. Κανένας άλλος δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει κανενός είδους βία με νόμιμο τρόπο. Αυτό αποτελεί τμήμα ενός «κοινωνικού συμβολαίου» στο οποίο η κοινωνία έχει εκχωρήσει ένα τμήμα από την ελευθερία της στο Κράτος, προκειμένου να την προστατεύσει. Το να καταργηθεί λοιπόν η συγκεκριμένη υπηρεσία, θα δημιουργήσει ένα κενό που θα γίνει αισθητό με τρόπο άμεσο και σκληρό, από τις πρώτες κι όλας μέρες. Ποιος μπορεί να φανταστεί την περιουσία του να απειλείται και τα «μισητά ΜΑΤ» να μην είναι εκεί… Εκτός αν πάμε σε παραλογισμούς τύπου «αυτορρύθμισης». Ότι δηλαδή όσοι ασχημονούν, με κάποιο μαγικό τρόπο θα συνετιστούν…

Αλήθεια τρίτη: Η ΕΛ.ΑΣ. έχει κάνει άλματα προόδου τα τελευταία χρόνια τόσο σε επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητας, όσο και σε επίπεδο δημοκρατικής λειτουργίας. Το να συγκρίνουμε τους σύγχρονους αστυνομικούς, στελέχη που προέρχονται από τη μέση Ελληνική οικογένεια και εισέρχονται στο Σώμα αξιοκρατικά, με τους αστυνομικούς της … χούντας, είναι και άδικο και παράλογο. Θυμίζω ότι η ΕΛ.ΑΣ είναι το μόνο κομμάτι του Δημοσίου με μηχανισμό αυτοκάθαρσης ( Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων)

Θυμίζω επίσης ότι η ομάδα της ΕΛ.ΑΣ που είναι πιο κοντά στην καθημερινότητα του πολίτη, η ομάδα ΔΙ.ΑΣ, αποτελείται από εξαιρετικά στελέχη που καθημερινώς γίνονται αποδέκτες θετικών σχολίων από τους πολίτες τόσο για τον επαγγελματισμό, όσο και για την ευπρέπειά τους.

Κλείνω με μία ευχή: Ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος και πολιτικής επικαιρότητας, ας αφήσουμε την ΕΛ. ΑΣ να κάνει την δουλειά της.  Οι ώριμες δημοκρατίες φροντίζουν να μη δηλητηριάζουν τη λειτουργία των Θεσμών τους με το  μικρόβιο της μικροπολιτικής.

Ας φερθούμε μια φορά πολιτισμένα…

Μπορεί και να μας αρέσει!

*Ο Κωνσταντίνος Δούβλης είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας/Εγκληματολογίας, (UniversityofEssex, UK), ειδικευμένος σε θέματα Αστυνομικού έργου, Ασφάλειας και αντεγκληματικής πολιτικής στις ΗΠΑ (LoyolaUniversityofChicago, USA)

απο policenet